„Chodzi o to, moi kochani, abyśmy również sami nie podcinali tych korzeni, z których wyrastamy, abyśmy pamiętali – jak to pięknie nam przypomniał ze Wzgórza Lecha w Gnieźnie św. Jan Paweł II – że choć nasza historia owszem, jest jak wielka rzeka, która ma różne dopływy, bo tworzą ją także różne kultury i tradycje, a jednak ten fundament jedności, na którym warto budować w każdym czasie, ‘przyniosło chrześcijaństwo ze swoim rozumieniem człowieka i wkładem w rozwój dziejów ludów i narodów’ – przypomniał abp Wojciech Polak - 1050. rocznica Chrztu Polski, do której się przygotowujemy, to więc okazja, aby na nowo dostrzec to wielkie dziedzictwo, aby je jeszcze raz z wdzięcznością przyjąć, aby zastanowić się, jak je dzisiaj pomnażać, jak dzisiaj głosić Chrystusa i Jego Ewangelię, zwłaszcza już tym spośród nas, którzy o niej zapomnieli albo dla których straciła ona swoją żywotną moc”.
Przywołując słowa Maryi z dzisiejszej Ewangelii – „zróbcie cokolwiek Syn mój wam powie” – Prymas Polski pytał …More

Osaczony przez Służbę Bezpieczeństwa, opuszczony przez własne środowisko, zdradzony przez najbliższych współpracowników ksiądz Jerzy Popiełuszko samotnie zmierzał ku swemu przeznaczeniu.
2 listopada 1984 roku we wczesnych godzinach rannych na biurku pułkownika Adama Pietruszki, wicedyrektora Departamentu IV MSW, zadzwonił telefon, linia rządowa. Informacja od ministra spraw wewnętrznych, generała Czesława Kiszczaka była krótka i lakoniczna: konieczne jest natychmiastowe spotkanie, w cztery oczy. Gdy kilkanaście minut później pułkownik Pietruszka zameldował się w gabinecie generała Kiszczaka, ten z miejsca przystąpił do meritum.
„– Generale Pietruszka, trzeba dać się chwilowo zamknąć.
– Jak towarzyszowi ministrowi wiadomo, jestem pułkownikiem. A po wtóre o jakim zamknięciu mowa?
– Mój zwrot „generale”, to nie przejęzyczenie. To oczywisty koszt za zrealizowanie przez was trudnej roli.
– Ale dlaczego ja?
– Bo organizacyjnie Piotrowski przy was jest najbliżej.
– Organizacyjnie najbliżej, …More

Bardzo proszę o wzajemne zrozumienie a nie rzucanie kamieniami pogardy w inne wypowiadające się osoby,ta homilia nie może być wykorzystywana do prywatnych opinii czy ocen co dostrzegam po niektórych komentarzach i zaznaczam nie będę tolerował tego typu zachowań i już widzę że niektóre komentarze niestety muszą zniknąć spod tego linku,nie będę tolerował kłótni i awantur pod moimi linkami które zamieszczam ,to tak gwoli jasności .

Jak bardzo w sprawowaniu funkcji publicznej ważna jest wolność od afektów (i innych ludzkich względów) a zarazem jak ważna jest dla rządzącego Dobra Nowina o tym, że Bóg go kocha takim, jakim jest i takiego chroni przed sobą samym: króla przed królem ! jest historia króla Kazimierza, który zapamiętany został jako Wielki. W Krakowie miał Bpa Bodzantę z którym nie miał wspólnego języka (z tego powodu groziła królowi Kazimierzowi ekskomunika). W Gnieźnie (w Żninie) miał Metropolitę Jarosława z którym miał wspólny język. Charakter - jak wiadomo - król Kazimierz miał bardzo trudny (zwłaszcza, gdy idzie o afekty). Biskup krakowski Bodzanta - również. Metropolita Jarosław był bardzo pogodnego usposobienia. Można przypuszczać, że Bodzanta leczył króla Kazimierza z afektów, natomiast Jarosław leczył go z pogaństwa: z braków Dobrej Nowiny o tym, że w Chrystusie jest ukochanym dzieckiem Bożym.
Bodzanta wyszedł z domu rodzinnego w miejscowości Jankowo oddalonej o 8 km od katedry w Gnieźnie (z dumnego …More

Z pewnością każdy z nas potrzebuje "swojego" księdza czy biskupa, do którego idziemy do spowiedzi lub w inny sposób czynimy go naszym powiernikiem lub nawet - przyjacielem. Bardzo dobre. Jednak historia Polski pokazała, że oprócz tego przyjaciela, tego "dworskiego kapelana" potrzebny jest nam Pasterz, który nie jest z nami związany afektami itp. ludzkimi więzami. Tym był Metropolita gnieźnieński przez całe pierwsze cztery (pięć ? dziesięć ?) wieki Królestwa Polskiego. W Krakowie król, w Gnieźnie (lub w Żninie) Metropolita... Bardzo dobre, choć, po ludzku, niepraktyczne. Z takiej perspektywy patrzę na posługę Abpa Gądeckiego Przewodniczącego KEP oraz na rolę kapelanów i księży-przyjaciół Prezydenta RP.